تاب آوری در برابر فرزندپروری پس از طلاق
معرفی انواع مُدل های فرزندپروری پس از طلاق و اینکه کدام مُدل برای کدام خانواده مناسب است؟
فهرست عناوین مطلب
تاب آوری در برابر فرزندپروری پس از جدایی یا طلاق
کارگروه کودک و خانواده در پایگاه خبری مددکارنیوزتاب آوری در برابر فرزندپروری پس از جدایی یا طلاق: جدایی یا طلاق می تواند دشوار باشد، و زمانی که کودکان درگیر هستند، می تواند پیچیده تر شود. اما، بسیار مهم است که نیازهای فرزندان خود را در اولویت قرار دهید و اطمینان حاصل کنید که آنها از نظر احساسی، جسمی و ذهنی تأمین می شوند. شما می توانید با اولویت دادنِ رفاه آنها و تلاش در جهت یک رابطه والدینی که برای همه افراد درگیر سالم و مثبت باشد، به این مهم دست یابید.
در این مطلب، نگاهی می اندازیم به انواغ مختلف مدل های فرزندپروری، تا بتوانید تصمیم بگیرید که کدام یک مناسب خانواده شماست:
فرزندپروری مشارکتی (یا فرزندپروری مشترک)
- لانه سازی پرندگان
- فرزندپروری موازی
- فرزندپروری از راه دور
- فرزندپروری تحت نظارت
- والدین مشارکتی
فرزندپروری مشارکتی رایج ترین نوع رابطه والدینی است که می تواند به دنبال جدایی باشد. یعنی شما و والدین دیگر با هم به نفع بچه ها کار می کنید. شما با هم تصمیم می گیرید، والدین خود را هماهنگ می کنید و شاید حتی برخی رویدادهای خانوادگی را با هم داشته باشید. شما اکثراً در مورد هر چیزی که مربوط به بچه ها است موافق هستید.
فرزندپروری مشارکتی زمانی بهترین کار را انجام می دهد که والدین به طور کلی بتوانند آزادانه صحبت کنند، به طور منظم ارتباط برقرار کنند، از انعطاف پذیری و تاب آوری برخوردار باشند و به آرامی از رابطه عاشقانه/زناشویی به رابطه جدید به عنوان والدین جدا شده یا طلاق گرفته شده باشند.
آنها ممکن است بتوانند در جلسات شب های والدین مدرسه با هم شرکت کنند، در مجامع مدرسه در کنار یکدیگر بنشینند، از طریق تلفن صحبت کنند، و به توافقات گسترده ای در مورد مرزها و روال فرزندان خود در هر خانه دست یابند. به طور کلی، آنها با داشتن تضاد کم مشخص می‌شوند (الزاماً ارتباط کاملی ندارند، اما عموماً می‌توانند با هم کار کنند تا بر مناطق اختلاف نظر غلبه کنند) و فرزندانشان معمولاً احساس راحتی می‌کنند که با یکی از والدین در مورد والدین دیگر خود صحبت کنند و به راحتی از یک خانه به خانه دیگر نقل مکان کنند. یکی دیگر.
لانه سازی پرندگان
لانه سازی پرندگان نوعی فرزندپروری مشارکتی است. این مُدل شامل ماندن فرزندان در یک خانه (معمولاً خانه و خانواده) در ۱۰۰٪ مواقع و زندگی نوبتی والدین جدا شده با فرزندان در آن خانه است.
این موضوع چیزی نیست که دادگاه‌ها حکم کنند، بلکه بیشتر مفهومی است که والدین خودشان به‌ویژه برای محدودیت‌های مالی می‌اندیشند.
والدین به جای داشتن دو خانه بزرگ برای اسکان کودکان، به یک سوئیت یا آپارتمان ۱ خوابه دسترسی دارند تا زمانی که از خانه و خانواده دور هستند در آن اقامت داشته باشند.
این یک رویکرد بسیار کودک محور برای والدین مشترک است، زیرا ثبات کودکان و انتقال آرام تر به روش جدید زندگی آنها را به عنوان فرزندان والدین جدا شده یا مطلقه فراهم می کند.
با این حال، این رویکرد به مقدار قابل توجهی از خود گذشتگی و سازش نیاز دارد. والدین باید در ابتدا در مورد قوانین کاملاً واضح باشند و توافقات دقیقی در مورد اینکه چه کسی برای چه چیزی هزینه می کند، چه کسی مسئول کارهای خانه است و قوانین مربوط به فرزندپروری چیست، داشته باشند.
همچنین می‌تواند کودکان را گیج کند زیرا جدایی واضحی وجود ندارد و می‌تواند باعث شود که رویاهای ملاقات مجدد والدین خود را حفظ کنند.
فرزندپروری موازی
فرزندپروری موازی تعامل بین والدین را به حداقل می رساند و به هر یک از والدین این امکان را می دهد که انتخاب کنند چگونه می خواهند فرزندان خود را در زمانی که با آنها هستند، تربیت نمایند.
فرزندپروری موازی در جایی مناسب است که ارتباطات پیچیده‌تر باشد و ممکن است باعث واکنش‌های منفی و ایجاد درگیری بین والدین شود.
اغلب، فرزندپروری موازی شامل محدود کردن ارتباطات برای محافظت از کودکان در برابر تعارضات غیر ضروری است. به طور معمول، فرزندپروری موازی ممکن است شامل ترتیباتی باشد که در آن تماس بین والدین حداقل باشد.
والدین با این نوع ترتیب ممکن است برخی از ارتباطات غیرمستقیم را به طور موثر مدیریت کنند، مانند ارتباط از طریق ایمیل، اما به طور کلی، به تغییر ترتیبات زمان والدین محدود می شود (به عنوان مثال، تعویض آخر هفته ای که فرزندان قرار است با یکی از والدین باشند). و لزوما نمی توان در مورد قوانین و مقررات در هر خانواده به راحتی صحبت کرد.
اگر فرزندپروری مشارکتی از نظر جسمی یا عاطفی برای شما ناامن است (مثلاً احساس می‌کنید تحریک می‌شوید یا فکر می‌کنید که والدین دیگر خیلی کنترل‌کننده یا مزاحم هستند)، در این صورت فرزندپروری موازی ممکن است رویکرد مناسبی باشد.
فرزندپروری از راه دور
والدین دور تمایل به برقراری ارتباط ندارند و هر گونه ارتباطی می تواند منجر به واکنش های عاطفی و تبادلات منفی قوی شود. احتمالاً حکم دادگاه صادر خواهد شد، یا یکی از والدین ممکن است فقط گهگاه بچه ها را ببیند.
کودکان این خانواده ها عموماً دو تجربه کاملاً متفاوت در دو خانه متفاوت دارند و می پذیرند که تقاطع کمی وجود دارد. هر برخوردی که والدین دور داشته باشند احتمالاً باعث مبادلات دشوار می شود.
کودکان اغلب گرفتار درگیری های قابل توجهی شده اند و تنش را در خانواده والدین در مورد هر چیزی که به والدین دیگرشان مربوط می شود، احساس می کنند، حتی اگر والدین آنها ارتباط برقرار نمی کنند.
فرزندپروری تحت نظارت
ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که معمولاً توسط دادگاه مشخص شود که یکی از والدین باید حق ملاقات با فرزندان خود را داشته باشد، اما قضاوت یا رفتار آنها تا حدی مشکوک است که این ملاقات ها نیاز به نظارت بزرگسالان صالح دیگر داشته باشد. این ممکن است به دلیل سوء استفاده، بی توجهی، اعتیاد یا نگرانی های مربوط به سلامت روان باشد.
فرزندپروری تحت نظارت برای محافظت از کودکان در برابر آسیب طراحی شده است و در عین حال به آنها اجازه می دهد تا رابطه خود را با والدین تحت نظارت حفظ کنند.
بازدیدها معمولاً در یک مکان تعیین شده، مانند مرکز تماس یا خانه یک عضو مورد اعتماد خانواده انجام می شود. آنها توسط یک شخص ثالث مستقل نظارت می شوند و تعامل بین والدین و فرزندان را مشاهده می کنند.
فرزندپروری تحت نظارت معمولاً یک راه حل موقت در نظر گرفته می شود در حالی که والدین تحت نظارت مسائلی را که منجر به الزام نظارت شده است، بررسی و حل می کند.
اگر والدین تحت نظارت با موفقیت به این نگرانی ها رسیدگی کنند، می توانند به سمت زمان فرزندپروری بدون نظارت حرکت کنند.
در حالی که فرزندپروری مشارکتی به طور کلی ایده آل در نظر گرفته می شود، فقط گاهی ممکن یا مناسب است. والدین موازی و فرزندپروری از راه دور ممکن است در برخی موقعیت‌ها ضروری باشد و در مواردی که نگرانی‌هایی در مورد امنیت یا رفاه کودکان وجود دارد، ممکن است والدین تحت نظارت لازم باشد.
هنگام جدایی، فکر کردن به این که چه نوع رابطه والدینی را دوست دارید و چه چیزی به طور واقع بینانه قابل دستیابی است، مفید است، سپس بر اساس آن برنامه ریزی کنید.
با درک این انواع مختلف فرزندپروری و آنچه به شما به عنوان والدین کمک می کند تا تعارض را به حداقل برسانید و والدین به عنوان بهترین حالت ممکن، می توانید آگاهانه تر به ایجاد یک رابطه والدینی که برای فرزندانتان محافظت می کند کمک کنید.
از خودت بپرس:
- “چقدر می خواهم با والدین دیگر ارتباط برقرار کنم؟”
- “چقدر می توانم بدون ناراحتی با والدین دیگر ارتباط برقرار کنم؟”
- همکاری با والدین دیگر برای تربیت فرزندان چقدر اهمیت دارد؟
- “چه چیزی برای کاهش یا حذف مشاجرات ما لازم است تا فرزندان ما بتوانند در حالی که ما در لانه سازی یا در دو خانه جداگانه زندگی می کنند، در آرامش زندگی کنند؟”
به حداقل رساندن تعارض بین شما و والدین دیگر مهمترین چیز برای بهبودی و سلامتی فرزندان شماست، زیرا تعارض به فرزندان آسیب می رساند.
هدف فرزندپروری پس از جدایی یا پس از طلاق این است که هر دوی شما را به طور فعال در مراقبت از فرزندان تان با حداقل یا بدون تنش درگیر کند.
هر شرایطی که باشد، جستجوی حمایت و راهنمایی از متخصصانی که می‌توانند به حل چالش‌های فرزندپروری پس از جدایی کمک کنند و اطمینان حاصل کنند که بهترین منافع کودکان همیشه در خط مقدم است، ضروری است.
The different types of parenting after separation or divorce: which one fits your family
